rydler32 pisze:Dobrze wiemy, że podczas pandemii banki zaostrzyły kryteria jeśli chodzi o hipoteki, więc Twój wniosek kupy się nie trzyma.
To, że ktoś stracił pracę jako kucharz i nie spłaca rat za TV czy telefon, nie znaczy, że przestanie spłacać hipotekę, większość ludzi z grup ryzyka lub zwolnionych :
a) nigdy nie miała szans na kredyt mieszkaniowy
b) na pewno nie zaciągnęła go w czasie pandemii
No nie do końca jest tak różowo, bo niedalej jak rok temu KNF wydał ostzreżenie o znacznej ilości zagrożonych kredytów mieszkaniowych .
bankier.pl/wiadomosc/KNF-ostrzega-przed-nadmiernym-zadluzeniem-Polakow-7688919.htmlDrugim problemem jest wysokie obciążenie ratami kredytowymi sporej części mieszkaniowych dłużników. W portfelach banków znajdowało się prawie 390 tysięcy kredytów (o łącznej wartości 89,2 mld zł), w przypadku których dłużnik wydawał ponad 40% dochodu na spłatę rat. W niemal 200 tysiącach przypadków wskaźnik DSTI (relacja miesięcznej wartości wszystkich spłacanych rat kredytowych do miesięcznego dochodu netto gospodarstwa domowego) przekraczał 50%! Znaczy to tyle, że gdy chociaż jeden z dłużników straci pracę bądź padnie mu firma, to taki kredyt praktycznie nie ma szans być terminowo obsługiwany. Np. w Wielkiej Brytanii za górną dopuszczalną wartość DSTI uznaje się 30%.
anibus pisze:Generalnie to się z tym zgadzam, ale wydaje mi się że lata 2018 - 2019 i 10% skok cen rok w rok to była już spekulacja. Schodziły mieszkania w takich cenach, że rentowność najmu zrobiła się minimalna (tj. na części oferty). Inwestorzy, przynajmniej część, kupowała z myślą, że cena mieszkania sama będzie rosnąć i kwestie najmu / nie najmu były mniej istotne.
Ale to o czym piszesz to już to definicja klasycznej bańki , kiedy jedynym czynnikiem stymulujacym popyt są rosnące ceny.
Bańka w 2008 miała znacznie większe rozmiary , ale napompowały ją zakupy na własne potrzeby , ktoś kto się zapakował w na górce w mieszkanie w kredycie frankowym, potulnie je spłacał, spadki z tamtego okresu wynikały tylko i wyłącznie z konieczności dostsowania się do niższej złotówkowej zdolności kredytowej. Teraz masz racje bańkę napompowały zakupy inwestycyjne , więc jest znacznie wieksza szansa że inwestorzy będa pozbywać się mieszkań.
totalmoney.pl/artykuly/rynek-kredytow-hipotecznych-w-polsce-jak-pandemia-covid-19-wplynela-na-strukture-i-wartosc-kredytow-mieszkaniowychDo q3 udzielono 160 tys kredytów na kwotę 46 mld zł. Wg NBP to jest jedynie 70 % rynku, czyli w nieruchomości musiało pójść jeszcze jakieś 150 mld . Rocznie buduje sie jakieś 200 tys mieszkań , czyli zakładając że nie zostanie udzielony do końca roku żaden kredyt , i te 40 tys mieszkań pójdzie za gotówkę , oznacza to że każde z nich będzie kosztować blisko 4 mln zł ...
Ostatnie pełne dane GUS są z 2018 r i wtedy róznica miedzy liczbą kredytów/wartością kredytów a liczba/wartościa aktów notarialnych wynosiła 10 % i to jest realnie liczba transkacji gotówkowych.
biznes.interia.pl/finanse/news-dane-nbp-zaskoczyly-znowu-wyplacamy-duzo-gotowki,nId,4874846wyparowało w tym roku 78 mld z lokat , niestety wszystko wskazuje na to że ten kapitał przewędrował na konta bankowe i do skarpet a szerokim łukiem ominął nieruchomości... .
Tak to często wygląda właśnie. Jasne, że fajnie jest przyoszczędzić dużą kasę na nieruchomościach, ale jak się kupuje dla siebie to te wszelkie liczenia, prognozy ekspertów (które się nadają jedynie jako papier toaletowy, bo to też spekulacja) są bez sensu. Liczyć to można inwestycje, ale nawet nie jedno mieszkanie pod najem, tylko gdy się tym zajmujemy stricte zawodowo, żyjemy z tego. Jedno mieszkanie to ma nie generować strat, spłacać się z najmu i zajmować jak najmniej czasu. Tak widzę inwestycję w jedną nieruchomość. Jak ktoś chce zostać milionerem na jednym mieszkaniu to życzę mu powodzenia. To się ma spłacać, zajmować minimalną ilość czasu i zostać bez lewara na emeryturę - tak to widzę. A tutaj jest dyskusja jakby każdy zajmował się tym zawodowo